24/12/2015

Silent night...

   "Προπαραμονή Χριστουγέννων, 23 Δεκεμβρίου 1818…Στο μικρό χωριό του Όμπερντορφ στην περιοχή του Σάλτσμπουργκ, στην Αυστρία όλα είναι σκεπασμένα με πυκνό χιόνι. Έχει σχεδόν ξημερώσει και οι λιγοστοί άνθρωποι που βρίσκονται εκείνη τη στιγμή στην εκκλησία σταματούν απότομα να ψέλνουν. Το μεγάλο εκκλησιαστικό όργανο ξαφνικά σωπαίνει. Ο εφημέριος το ανοίγει να δει τι έχει συμβεί …Σε πολλά σημεία βλέπει ίχνη από ποντίκια. Όλα τα ξύλινα κομμάτια είναι σχεδόν ροκανισμένα. Η λειτουργία συνεχίστηκε αλλά ο προβληματισμός για την επομένη και μεθεπόμενη μέρα ήταν μεγάλος. Πώς θα γινόταν η μεγάλη λειτουργία  των Χριστουγέννων; Ο εφημέριος Γιόζεφ Μορ σκέφτηκε τότε τον δάσκαλο του μικρού χωριού. Ίσως να είχε κάποια ιδέα μιας και ήταν και ο  οργανίστας της εκκλησίας, ο Φράντς Γκρούμπερ. Μαζί  μπορούσαν να βρουν έναν τρόπο να αποδώσουν τον Χριστουγεννιάτικο Ύμνο. Δύσκολο πολύ χωρίς το μεγάλο εκκλησιαστικό όργανο. Ίσως να βοηθούσε η κιθάρα αυτή τη φορά  και ο Γιόζεφ σκέφτηκε να παίξουν ένα νέο χριστουγεννιάτικο τραγούδι. Σκάρωνε όμορφους στίχους ο  Γιόζεφ  και ο Φραντς το ήξερε καλά αυτό. Ήδη από το 1816 ο Γιόζεφ είχε εμπνευστεί ένα ποίημα, σαν ήταν νεαρός παπάς σε μια εκκλησία στην Αυστρία. Πιθανόν, λένε, στη γύρω περιοχή με τα απέραντα δάση από έλατα και την απόλυτη ησυχία να έμενε και ο παππούς του Γιόζεφ και σε μια επίσκεψή του σε αυτό, ίσως κάτι να  τον έκανε να γράψει αυτό το ποίημα για μια άγια, σιωπηλή νύχτα.

                           

    Ο Φραντς αποσύρθηκε στο μικρό του δωμάτιο πίσω από την αυλή του σχολείου, για να αφήσει τον Εφημέριο Μορ μόνο του  να συγκεντρωθεί. Ο ίδιος σκεφτόταν μια μελώδια.  Το χιόνι συνέχιζε να πέφτει πυκνό κι όλα γύρω ενέπνεαν μια μοναδική ομορφιά και γαλήνη. Και τότε η έμπνευση ήρθε! Τούτη η νύχτα, έτσι όπως την έβλεπε, θα έπρεπε  να είναι όμοια με κείνη που γεννήθηκε ο Χριστός. Οι πρώτες σκέψεις στο μυαλό του Γιόζεφ ήταν και οι στίχοι του ποιήματός του και ίσως οι νότες για μια καινούργια μελωδία. Είχε σχεδόν ξημερώσει η παραμονή της μεγάλης γιορτής κι ο Γιόζεφ έτρεξε χαρούμενος στο δωμάτιο του δασκάλου. Η συγκίνηση και των δύο ήταν μεγάλη και ο Φραντς άρχισε να  συνθέτει με μια κιθάρα μια ωραία μελωδία. Μέχρι τα ξημερώματα το τραγούδι ήταν έτοιμο και τη νύχτα της παραμονής, στη Λειτουργία των Χριστουγέννων στη θέση του χριστουγεννιάτικου ύμνου οι δύο συνθέτες άρχισαν να ψάλλουν την «Άγια Νύχτα».

   Όταν τελείωσαν, μια απέραντη σιωπή επικρατούσε στην εκκλησία, φέρνοντας τον πατέρα Μορ και τον Γκρούμπερ σε αμηχανία. Τότε όμως μια γλυκιά γυναικεία φωνή άρχισε να τραγουδάει κατανυκτικά τους στίχους του νέου ύμνου. Σιγά-σιγά όλο το εκκλησίασμα άρχισε να συμμετέχει, ψάλλοντας ξανά και ξανά το όμορφο αυτό τραγούδι με τους τόσο γλυκείς στίχους…Κι έτσι από  εκείνη τη στιγμή « Η Άγια Νύχτα », που έμελλε να φτάσει μέχρι τις μέρες μας, θεωρείται το πιο δημοφιλές χριστουγεννιάτικο ποίημα – μελωδία, σε ολόκληρο τον κόσμο."

Άρθρο : Ελένη Μπετεινάκη